Stara miejscowość, która otrzymała prawa miejskie prawdopodobnie w latach 20. XIII w. Najstarsza historyczna wzmianka o niej pochodzi 1234 r. W dokumencie z 1268 r. Sulików po raz pierwszy występuje jako miasto („tmtos"). Początkowo był on miastem królewskim, ale jeszcze w średniowieczu Sulików przeszedł w ręce prywatne. Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej (1618-1648) w miasteczku osiedliło się wielu protestanckich uchodźców religijnych z Czech i Śląska, którzy przyczynili się do rozkwitu miejscowego sukiennictwa i płóciennictwa. Począwszy od XVII w. specjalnością Sulikowa stał się wyrób mezolanu, zwanego w świecie od miejsca produkcji „sulikowską materią" (Schonberger Zeug). W II połowie XIX w. nastąpił upadek tradycyjnego rzemiosła. Od XVIII do XIX w. Sulików był znanym w regionie kurortem. W 1948 r. miejscowość utraciła prawa miejskie. Sulików zachował bardzo interesującą małomiasteczkową zabudowę. Na Placu Wolności (Rynek) znajdują się dwa łużyckie domy z podcieniami z XVII w. Jeden z nich, położony bliżej ulicy Zgorzeleckiej, nazywany był kiedyś Ostrym Narożnikiem (Scharfe Ecke). Budynek ten został wzniesiony po strasznym pożarze Sulikowa z 24 kwietnia 1688 r. Na konsoli od strony ulicy widnieją inicjały E.P., znak cechu piekarzy i rok 1688. Posesję wybudował Eliasz Prietzel, przedstawiciel znanej rodziny sulikowskich piekarzy. W XIX-XX w. funkcjonowała tutaj gospoda. Nieopodal rynku wznosi się okazały i dominujący w krajobrazie miasteczka kościół Podwyższenia Krzyża Św. Miejscowy kościół, drewniany, istniał w już 1234 r. Bryła współczesnego kościoła powstała po pożarze w 1688 r. Świątynia zachowała barokowe wyposażenie.
