Stara wieś na Równinie Zgorzeleckiej. W XV i XVI w. wieś była w rękach wielu zamożnych rodzin mieszczańskich ze Zgorzelca, m.in. Bernarda Canitza i Jerzego Emericha. W latach 1564-1762 Jerzmanki należały do von Schachmannów, nobilitowanych mieszczan wrocławskich.
Miejscowy kościół zalicza się do grona najstarszych i najcenniejszych obiektów sakralnych w polskiej części Górnych Łużyc. Jego wartość architektoniczną podnosi nie tylko późnoromański styl, ale także rzadkie rozwiązania architektoniczne. Kościół otrzymał nietypowe zakończenie od wschodu w postaci czworobocznej apsydy oraz nieczęsto spotykaną wieżę graniastą, wznoszącą się pomiędzy nawą a prezbiterium. Bardzo interesująca jest ponadto, rzadko występująca w kościołach wiejskich kręcona klatka schodowa z trzpieniem z piaskowca. Z zespołu parkowo-pałacowego zachowały się zabudowania gospodarcze folwarku z XIX w. o cechach neogotyckich. Podworski park powstał w 1866 r. z inicjatywy ówczesnego właściciela ziemskiego, szambelana von Erdmannsdorffa a zaprojektował go Edward Petzold, znany twórca wielu kompozycji parkowych (m.in. w Mużakowie i Łęknicy). Niestety, nie ocalał miejscowy pałac wybudowany w stylu neogotyckim przez Emila Galia (właściciel majątku Jerzmanki na przełomie lat 80. i 90. XIX w.).
W Jerzmankach urodził się Karol Adolf Gottlob von Schachmann (1725-1789), czołowy działacz Górnołużyckiego Towarzystwa Naukowego. W latach 1737-1739 tutejszym proboszczem był Andrzej Rothe, ceniony autor pieśni protestanckich, przyjaciel hrabiego Zinzendorfa (założyciela gminy religijnej w Herrnhut). Niektórzy autorzy przypuszczają, iż w Jerzmankach przyszedł na świat Wendel Rosskopf (zm. w 1549 r.), znakomity architekt działający w Zgorzelcu i przedstawiciel wczesnego renesansu.
