Dolny Rynek wraz z Ratuszem stanowi niewątpliwie najważniejszą część starego Goerlitz. Nazwa Dolny Rynek (Nieder Markt, Untermarkt) pojawia się w źródłach od pierwszych lat XV w. Najstarsza wzmianka źródłowa o Ratuszu (położony w południowo-zachodnim narożniku Dolnego Rynku) pochodzi z 1369 r., choć początki tej budowli sięgają około 1350 r.
Wielokrotnie przebudowywany zachował elementy typowe dla architektury gotyku, renesansu i baroku. Wieża ratuszowa, poświadczona w 1378 r., została poddana przebudowie w latach 1511-1516. Po podwyższeniu do około 60 m otrzymała późnogotycką formę architektoniczną. Po uszkodzeniach związanych z uderzeniem pioruna w 1742 r. wieżę zwieńczono nowym, barokowym hełmem. Najsławniejsze są schody ratuszowe wybudowane w latach 1537-1538. Ich autorem jest Wendel Rosskopf, słynny architekt, który na Łużycach i Śląsku wzniósł wiele budowli w duchu renesansu. Nad schodami od 1488 r. znajdują się wykonane w kamieniu, późnogotyckie herby Macieja Korwina (zm. w 1490 r.), władcy węgierskiego panującego na Łużycach.
W południowo-wschodniej części Dolnego Rynku (Untermarkt nr 14) wznosi się budynek wagi miejskiej powstałej przypuszczalnie w 1453 r. a przebudowanej w latach 1599-1600 według projektu Jonasza Rosskopfa. Staromiejska zabudowa „centrum" posiada szereg niezwykle cennych kamienic, z których każda ma odrębną, bardzo ciekawą historię. Wprawdzie fasady tutejszych kamienic reprezentują renesans i barok, to większość domów kryje w sobie gotyckie relikty i posiada plany założone w oparciu o średniowieczne działki budowlane.
Szczególną wartość ma Schonhof, położony w południowo-wschodniej pierzei Dolnego Rynku. Jest to najstarszy w Niemczech renesansowy dom mieszczański, wzniesiony na miejscu starszego w 1526 r. Budynek był przebudowywany w 1617 r. i w latach 1716-1717. Z kolei w północno-wschodniej pierzei wznosi się renesansowa kamienica z lat 1550-1552, w której w 1771 r. August Struve założył aptekę (Untermarkt nr 24). Elewację budynku zdobią zegary słoneczne i rysunki astronomiczne wykonane przez Zachariasza Scultetusa, brata bardziej znanego Bartłomieja Scultetusa.
